SESİN

Sesini açtım

Kadıköy rıhtımına karşı

Sen söyledin

Ben dinledim

Gökyüzüne bakıp

Kuşlara teker teker  seni sordum

Yanıtsız bıraktılar sesimi

Denizden,

Gidenler gelenler oldu

Ben bankta

Sesine yakışan bir gökyüzüne

Düşler bıraktım denize karşı

Martılar salındı havadan yavaş yavaş 

Bir parça simitte

Kanat çırptılar durmadan

Ben sesine sustum,

Gözlerime dolan denize karşı

Sesini açtım

Ben dinlerken yürüdüm

Sen söyledin ben dinlerken

Büyüdüm,

Güldüm,

Ağladım sesinde

Seni bankta bırakıp

Kalkıp karıştım kalabalığa

Kulağım da ki sesin ile

Sen söyledin,

Sokaklar çoğaldı,

Önümde

Sen sustun ben düştüm

Yüreğimdeki çizikler çoğaldı

Susmadı gözyaşlarım 

Oturdu kan  ellerime

Sen sustun

Ben kayboldum

Sen sustun ya,

Üzerime ölümü geçirdim

Karıştım İstanbul’un

Yalnızlığına...

     Ş.B