TaNrI  BeNi  ÖlDüRmEyİ UnUtMuŞ 

Bütün ordularım

Kibrin yüzünde

Yolda telef oldu

Şimdi her gece çıkıp

Aynı yerden

Cesetleri topluyorum

Yeni bir ordu kurmak için

Bakıyorum kimisi topal olmuş

Kimisi ama

Kimisi de dilsiz

Hep aynı yerde ölüyorum oysaki

Kimse gelip

Ceset dimi toplama gereği duymuyor

O kadar alıştılar ki 

Aynı yerde ölmeme

Sıradanlaştı artık

Geçen biri sordu

Kaç yıl geçti diye

Hatırımda yok dedim

Gülüp gitti

Zaman kavramı bile yok olmuşken

Ben nasıl yok olmadım ki 

Aynı yerde...

Bu kaçıncı ordu dedi birisi

Ben kaç defa topladım ki

Giden orduları mı

Zaman yok 

Akıl yok

Yokun içinde yokta yok

Ben kaç defa aynı yerden öldüm

Artık geceleri toplamıyorum

Gündüzleri gidiyorum

Birinin kolunu buluyorum bazen

Bazen de birinin yüzünü,

Bulutlara asılmış buluyorum

Kaç kişi gitti

Kaç kişi buldum

Hiç hatırımda yok

Yokun içinde yokta yok

Giden ordunun neden gittiğini

Artık sormuyorlar

Alıştılar onlarda

Şimdi neden topladığımı

Bazen ben de unutuyorum

Neden aynı yerden defalarca öldüğümü

Kış geliyor 

Yağmurlar bir başladı mı

Durmaz artık 

Dökülecek bütün yapraklar

Tanrı beni öldürmeyi unutmuş galiba

Kavramlar birbirlerine karıştı

Ölüme kefen giydirdikte

Tanrı beni öldürmeyi unutmuş

Biri durdursun gündüzleri artık

Ellerim yara bere içinde

Dikiş tutmuyor

Hayır işleyen yok mu ya

Biri toplasın bütün ordumu

Beni odama bıraksın

Üstüme biraz şiir örtüsün

Biraz da gece bıraksın

Tanrı beni öldürmeyi unutmuş da