...

Ömrüme, mıhlanmış bir şiir

Kül ediyor bendeki zamanı

Hangi mevsimi var etsem

İçimdeki hüzünlü veda ya

Bir bilinmez doğuyor içimden

Uçurumlardan atlıyorum

Gün doğumlarını beklemeden

Yarım kalmış hikâyeleri yazıyorum

Aslını taklit edercesine

Bedenim bir savaş meydanından çıkmış gibi

İçimde ki kelebekler veda ediyor

Yüreğimdeki zamana

Bir çocuk gülümsemesine takılıyor gözlerim

Çözülüyor içimdeki zinciler bir biri ardına

Mavi kuşlar sohbet ediyor 

Sokaktaki kediyle

Savaşlar ara veriyor

Sebepsiz ölümlere

Sana sarılınca 

Yüreğim var oluyor bedenimde

Ömrüme mıhlanmış bir şiir-i daha

Kaleme alıyorum 

İçimde tanrılaşan zamana karşı