Deniz...

Bir bankta oturmuş 

Kalabalık şehirleri düşünüyorum

Gözlerimin önünde giden ömrü

Sarıp sarıp tekrar tekrar izliyorum 

Şimdi kimsenin gitmediği

Bir sahile yelken açsam

Ayaklarım kendinden bıkmış 

Her yanım yıkık dökük

Kalabalık şehirler gibi

Sokaklarım karanlığa bakıyor

Güneşin yüzünü kapatarak

Kadrajima biraz deniz düşüyor

İçinde benden çok var

Bakıyorum usulca

Cenk ediyor kendince

Gidip geliyor dalgalar

Kaybolup gidiyorum öylece

Var mıydım yok muydum

Belirsizliğin dibi

Şimdi kim kalkıp gidecek

Beni bu uca gömseler

Biraz da şiir

Biraz da türkü olsun

Gerisi balıklara verin