TaNrI BeNi ÖlDüRmEyİ UnUtMuŞ
Bütün ordularım
Kibrin yüzünde
Yolda telef oldu
Şimdi her gece çıkıp
Aynı yerden
Cesetleri topluyorum
Yeni bir ordu kurmak için
Bakıyorum kimisi topal olmuş
Kimisi ama
Kimisi de dilsiz
Hep aynı yerde ölüyorum oysaki
Kimse gelip
Ceset dimi toplama gereği duymuyor
O kadar alıştılar ki
Aynı yerde ölmeme
Sıradanlaştı artık
Geçen biri sordu
Kaç yıl geçti diye
Hatırımda yok dedim
Gülüp gitti
Zaman kavramı bile yok olmuşken
Ben nasıl yok olmadım ki
Aynı yerde...
Bu kaçıncı ordu dedi birisi
Ben kaç defa topladım ki
Giden orduları mı
Zaman yok
Akıl yok
Yokun içinde yokta yok
Ben kaç defa aynı yerden öldüm
Artık geceleri toplamıyorum
Gündüzleri gidiyorum
Birinin kolunu buluyorum bazen
Bazen de birinin yüzünü,
Bulutlara asılmış buluyorum
Kaç kişi gitti
Kaç kişi buldum
Hiç hatırımda yok
Yokun içinde yokta yok
Giden ordunun neden gittiğini
Artık sormuyorlar
Alıştılar onlarda
Şimdi neden topladığımı
Bazen ben de unutuyorum
Neden aynı yerden defalarca öldüğümü
Kış geliyor
Yağmurlar bir başladı mı
Durmaz artık
Dökülecek bütün yapraklar
Tanrı beni öldürmeyi unutmuş galiba
Kavramlar birbirlerine karıştı
Ölüme kefen giydirdikte
Tanrı beni öldürmeyi unutmuş
Biri durdursun gündüzleri artık
Ellerim yara bere içinde
Dikiş tutmuyor
Hayır işleyen yok mu ya
Biri toplasın bütün ordumu
Beni odama bıraksın
Üstüme biraz şiir örtüsün
Biraz da gece bıraksın
Tanrı beni öldürmeyi unutmuş da
