SÖYLE KADINIM

Tüm sözcüklerim anlamlarını yitirdi

Bakışların da

Ben güneşe yasak 

Bir iklimi arıyorum

Tenine değen yerde

Kadınım ölümü var ediyorsun

Yaşadığın kalbimdeki yerinde

Ne Fırat

Ne de Dicle söndürebilir yaktığın yeri

Kadınım şimdi,

Sana yazılmış her şiir 

Yeniden yazılıyor bugün dilime

Ben şiirin noktası oluyorum

Sesinin değdiği yerde

Ah kadınım

Dilsiz bir mey oldum

Gözlerinin karasına

Dilim türküsüz kaldı

Dudaklarındaki kıvrıma

Söyle kadınım 

Seni nasıl sevsin bu yürek

Mecnun olup çöle mi düşsün

Divane olup sokaklara mı

Yoksa omzuna ev mi kursun 

Bu deli yüreğim

Söyle kadınım

Bir serseri sevda mı olsun

Yoksa narin bir kır çiçeği mi

Nasıl seveyim yüreğini

Ben sende bu kadar kör olmuşken

Ellerin ellerimde 

Bir sokak yansın 

Hasretinin yanında

Kadınım ben seni sevdim

Hoyratça belki

Belki bilmediğimden

Ama ben seni

Yasaklanmış bir cümle gibi

Dudaklarıma değen tenini

Ilık bir sonbahar havasındaki

Güne sığmayan yaprağın

Dala tutuşu kadar ince

Yüreğim titreye titreye sevdim