EZ NİZANIM

Bak düşler 

Kül olup uçtular 

Sabah olunca 

Düşüncelerimin içinden

Oysaki dutlar olunca

Anılar düşlerin içinde 

Cenk eyleyecekti

Sensiz günler ,

Kapı çalmayı bırakıp

Dut ağacına çıkıyorlar

Pencereden göz kırpmak için 

Bense yine aynı kelimelere

Saklanıp içimi dövüyorum

Rüzgârın sesin de

Neden neden acele etin böyle 

Düşümde de sormuştum 

Neden gitmek için acele ettiğini

Bana sarılıp kürtçe 

Ez nizanım dedin 

Ben de bilmiyorum ki 

Nasıl bir kader tayin etmiş Hak bize 

İsyan etsem kulsun diyor

Bağırsam dilim damağım kuruyor

Kuş olup uçmak istiyorum

Ama ayaklarım yolunu kaybetmiş gibi

Yanlış ayakkabılar deniyor şuursuzca 

Ağlasam sulanıyor anılarım

Gülsem acı çekiyor 

Gidip yüzümü  sürsem  Halil Dedeye 

Bu nasıl bir yaradır böyle 

Çok özledim desem

Düşüme tekrar yollar mı

Annemi